به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، علامه سید هاشم بن سلیمان بحرانی متوفای 1107 ق. این کتاب را در یک مقدمه، دو مقصد و یک خاتمه سامان داده است.

در مقدمه، پاره ای مصادر و جوامعِ عامّۀ را که روایات این کتاب را از آن ها گزارش داده است، معرفی می کند.

در مقصد اول کتاب که 67 باب دارد، احادیثی از جمله: احادیث خاصۀ و عامّۀ در روز غدیر، حدیث منزلت، حدیث ثقلین و حدیث سفینه آمده است.

مقصد دوم در 248 باب به فضایل، مناقب و صفات امامان علیهم السلام اختصاص دارد. احادیث این بخش، دربارۀ آیۀ تطهیر، آیۀ إنذار، آیۀ مودّت، و مناقب حضرت علی علیه السلام در قرآن است. 114 باب دیگر از این مقصد به مسایل گوناگونی چون: امامت امام عصر علیه السلام، فضایل امام علی علیه السلام، بحث های امام صادق علیه السلام با منصور دوانیقی و فضایل شیعیان می پردازد.

در پایان کتاب نیز دو رساله از جاحظ در امامت حضرت علی علیه السلام پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و ناشایستگیِ خلفا برای این مقام نقل شده است.

این کتاب را شیخ محمد تقی بن علی دزفولی با دستور ناصرالدین شاه قاجار به فارسی ترجمه کرده و کفایۀ الخصام نامید. وی افزون بر ترجمه، دو رساله را از جاحظ به آن ضمیمه کرد و احادیث دیگری بر آن افزود.

کتاب «غایۀ المرام» نخستین بار در سال 1272 ق. در تهران و در قطع رحلی چاپ سنگی شد. دیگر بار، دارالقاموس بیروت و مؤسسه أعلمی از چاپ ابتدایی آن اُفسِت کردند.

نشر معارف اسلامی، قسمتی از این کتاب را در یک جلد و بدون نام محقق، تاریخ و نسخه های مورد استفاده چاپ کرد؛ اما چاپ اخیر با تعلیقات و تحقیقات جدید در ده جلد منتشر شده است.